Wereldraad als platform om oorlog in Armenië onder aandacht te brengen

In de gemeenteraad van oktober haalde onze fractievoorzitter Lianna Mkrtchyan (N-VA) aan dat we ook in Menen aandacht moeten hebben voor verschillende wereldproblemen.  “Veel nieuwe Menenaars komen uit een ander land waar tegenwoordig nog steeds conflicten zijn. Helaas hebben wij maar oog voor één conflict. Door ook hier aandacht voor te hebben bouwen we aan meer wederzijds begrip binnen onze stad – de wereldraad kan die rol op zich nemen”, vertelt Lianna.

“In het bijzonder verwijs ik vanuit mijn achtergrond naar de oorlog in Armenië maar ook de andere conflicten, zoals de opstand in Iran kunnen meer aan bod komen”, gaat Lianna Mkrtchyan van start.  “Het platform van de wereldraad biedt daarvoor een geschikte basis.”

Kan je ons wat meer achtergrond geven bij Armenië en de oorsprong van het conflict?

“Armenië is een klein landje in de Zuidelijke Kaukasus. Een land met een rijke geschiedenis die zich helaas vult met heel veel oorlogen. Het nam het Christendom als eerste ter wereld als staatgodsdienst aan en is omringd door islamitische landen die Armenië het liefst van de kaart zouden willen halen. De eerste etnische zuivering die werd gepleegd in 1915 door het Ottomaans Rijk, ook wel de ‘Vergeten Genocide’ genoemd. In tegenstelling tot de holocaust krijgt dit nog steeds geen wereldwijde erkenning. Ronduit schandalig.

In ons land wordt dit evenwel erkend.

Ja, dat klopt. België was, na Frankrijk, één van de eerste landen die het woord genocide in de mond nam.  In 2015, bij het 100-jarig herdenken van de Armeense genocide, werd een minuut stilte gehouden die werd geleid door onze partij. Maar ook na 1915 zijn er al tal van conflicten geweest. In 1918 viel het Russische Rijk uiteen en er was toen reeds een conflict tussen Armenië en Azerbeidjan over de regio Nagorno-Kharabakh. Het was uiteindelijk Stalin die ervoor zorgde dat de regio werd ingedeeld bij het Azerbeidjaanse deel van de Sovjet-Unie, hoewel de overgrote meerderheid etnische Armenen waren. Tegen het einde van de Sovjet-Unie namen de spanningen weer toe en was er een luide roep vanuit de regio om zich te herenigen met Armenië. Dat leidde tot de Sumgait-genocide in 1988 met deportaties en etnische zuiveringen. In ’91 was er een referendum over de onafhankelijkheid van Nagorno-Kharabakh – 99,89 procent was voor – maar er brak een zware oorlog uit. Die kwam door Russische bemiddeling tot een staakt-het-vuren. Het gebied was nu de facto onafhankelijk maar blijft internationaal erkend binnen Azerbeidjan.

Recent flakkert het conflict helaas weer op...

Eind september 2020 lanceerde men vanuit Azerbeidjan echter opnieuw een oorlog tegen de Armenen in deze regio. Het Armeense leger steunde de regio actief en moet het opnemen tegen niet alleen Azerbeidjan maar ook diens bondgenoten Israel, Pakistan en Turkije. Armenië kent een legerdienst waardoor heel wat jonge Armeniërs naar de frontlinie trokken. Na meer dan 3500 jonge levens van soldaten, na 44 dagen, werd opnieuw door bemiddelingen van Rusland het conflict stopgezet.

Ook dit jaar, in de nacht van 13 september 2022 pleegde Azerbedjian opnieuw een aanval op Armenië, op grondgebied Armenië. Men wil een corridor naar hun bondgenoot Turkije bewerkstelligen en afwerken wat men in 1915 heeft begonnen… Dit werd door alle landen, media genegeerd. Dit terwijl bijvoorbeeld Oekraïne niet uit het nieuws weg te slaan is.

Hoe wil je het conflict onder de aandacht brengen?

"De wereldraad biedt daarvoor het perfecte platform. Problemen erkennen, duiden en de relevantie voor Menen aantonen. We zijn overigens met veel Menenaars van Armeense afkomst.  Ook andere conflicten verdienen onze aandacht. Er blijft zoveel onder de radar, bijvoorbeeld de opstand in Iran. Als we deze zaken onder de aandacht brengen kan dit zorgen voor meer begrip", sluit Lianna af.